Sevilmek umuduyla sevmek insanidir. Fakat sevmek için sevmek, meleklere mahsustur. ALPHONSE DE LAMARTİN
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Ne Anlamı Var?
Özcan İşler
4,8 / 8 kişi ·9 beğenme · 6 yorum · 561 okunma
Ne Anlamı Var?Küçücük katkısız sanat bendine, Şairim demenin ne anlamı var? Her yerde övünüp kendi kendine, Şairim demenin ne anlamı var? Edep dünyasında, koşamadıkça, Gurur dağlarından aşamadıkça, Şiir, yazan kadar yaşamadıkça, Şairim demenin ne anlamı var? Feyiz saçmışlardan daha ziyade, Gelip geçmişlerden daha ziyade, Çığır açmışlardan daha ziyade, Şairim demenin ne anlamı var? Tatmin etmek için, nefsi arzunu, Birgün gözetmeden talep, arzını, Sanatta son doruk görüp tarzını, Şairim dememin ne anlamı var? Çekip sözcüklere; elense, künde, Üç beş şiir yazıp her kısa günde, Piyasaya sunup tam üç öğünde, Şairim demenin ne anlamı var? Özcan İşler |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Ne Anlamı Var? şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Özcan İşler
25 Şubat 2020 Salı 20:08:31
Cevap Yaz
Özcan İşler
25 Şubat 2020 Salı 20:07:54
Fakirliğin İhtişamı
Fuzulî, bütün beşeri hayatını imbikten geçirip yüreğinin olanca duyarlılığı ile bir şiir ipine bir dize inci dizmiştir.
Kimden incinerek söylediği, hangi tavra başkaldırı için bu dizeyi terennüm ettiği, nasıl bir halet-i ruhiye içinde bu dizeyi diline doladığını bilmiyoruz; ama bütün zamanlarda onun bu söylediklerini tekrarlayacak nice nice kaderdaşları olduğunu, söylediği dizenin bütün zamanlar içinde yeniden anlam kazanarak birileriyle kendisini dert akrabalığına sevk ettiğini kestirebiliyoruz. Dize hem çok veciz, hem de bir belagat numunesi:
Fakîr-i pâdişeh- âsâ gedâ-yı muhteşemem
Fuzulî
(Fakirim ben, ama padişah gibi bir fakir; bir dilenciyim; ama muhteşem bir dilenci…)
Fuzulî bu dizeyi nasıl bir ortamda ve hangi şartlarda söyledi bilemiyoruz; ama ihtimaldir ki birileri kendisini hor ve hakir görmüştür de onlara isyan babında söylemiştir. Bu durumda dizenin yorumunda bir başkaldırı havası sezilir. Hani birileri tarafından hakir görülen veya dayatmalara uğratılan kişinin, özgürlük ruhunu ortaya çıkarıp isyanını bir tokat gibi muhatabının yüzüne çarpması gibi. Kim bilir, zalimin yüzüne bu dizeyi haykırmak ne derece büyük bir ferahlık veriri insana!…
Belki de Fuzulî bu dizede, insanlara şairaneliğinin gücünü hatırlatmakta ve şiir vadisindeki müstesna duruşuyla kendini bir sultan hissettiğini, böylece maddi fakirliğinin verdiği burukluğu kapatacak bir teselli yolu bulduğunu söylemektedir.
Fuzulî, bütün beşeri hayatını imbikten geçirip yüreğinin olanca duyarlılığı ile bir şiir ipine bir dize inci dizmiştir.
Kimden incinerek söylediği, hangi tavra başkaldırı için bu dizeyi terennüm ettiği, nasıl bir halet-i ruhiye içinde bu dizeyi diline doladığını bilmiyoruz; ama bütün zamanlarda onun bu söylediklerini tekrarlayacak nice nice kaderdaşları olduğunu, söylediği dizenin bütün zamanlar içinde yeniden anlam kazanarak birileriyle kendisini dert akrabalığına sevk ettiğini kestirebiliyoruz. Dize hem çok veciz, hem de bir belagat numunesi:
Fakîr-i pâdişeh- âsâ gedâ-yı muhteşemem
Fuzulî
(Fakirim ben, ama padişah gibi bir fakir; bir dilenciyim; ama muhteşem bir dilenci…)
Fuzulî bu dizeyi nasıl bir ortamda ve hangi şartlarda söyledi bilemiyoruz; ama ihtimaldir ki birileri kendisini hor ve hakir görmüştür de onlara isyan babında söylemiştir. Bu durumda dizenin yorumunda bir başkaldırı havası sezilir. Hani birileri tarafından hakir görülen veya dayatmalara uğratılan kişinin, özgürlük ruhunu ortaya çıkarıp isyanını bir tokat gibi muhatabının yüzüne çarpması gibi. Kim bilir, zalimin yüzüne bu dizeyi haykırmak ne derece büyük bir ferahlık veriri insana!…
Belki de Fuzulî bu dizede, insanlara şairaneliğinin gücünü hatırlatmakta ve şiir vadisindeki müstesna duruşuyla kendini bir sultan hissettiğini, böylece maddi fakirliğinin verdiği burukluğu kapatacak bir teselli yolu bulduğunu söylemektedir.
Özcan İşler
25 Şubat 2020 Salı 20:07:28
Fakirliğin İhtişamı
Fuzulî, bütün beşeri hayatını imbikten geçirip yüreğinin olanca duyarlılığı ile bir şiir ipine bir dize inci dizmiştir.
Kimden incinerek söylediği, hangi tavra başkaldırı için bu dizeyi terennüm ettiği, nasıl bir halet-i ruhiye içinde bu dizeyi diline doladığını bilmiyoruz; ama bütün zamanlarda onun bu söylediklerini tekrarlayacak nice nice kaderdaşları olduğunu, söylediği dizenin bütün zamanlar içinde yeniden anlam kazanarak birileriyle kendisini dert akrabalığına sevk ettiğini kestirebiliyoruz. Dize hem çok veciz, hem de bir belagat numunesi:
Fakîr-i pâdişeh- âsâ gedâ-yı muhteşemem
Fuzulî
(Fakirim ben, ama padişah gibi bir fakir; bir dilenciyim; ama muhteşem bir dilenci…)
Fuzulî bu dizeyi nasıl bir ortamda ve hangi şartlarda söyledi bilemiyoruz; ama ihtimaldir ki birileri kendisini hor ve hakir görmüştür de onlara isyan babında söylemiştir. Bu durumda dizenin yorumunda bir başkaldırı havası sezilir. Hani birileri tarafından hakir görülen veya dayatmalara uğratılan kişinin, özgürlük ruhunu ortaya çıkarıp isyanını bir tokat gibi muhatabının yüzüne çarpması gibi. Kim bilir, zalimin yüzüne bu dizeyi haykırmak ne derece büyük bir ferahlık veriri insana!…
Belki de Fuzulî bu dizede, insanlara şairaneliğinin gücünü hatırlatmakta ve şiir vadisindeki müstesna duruşuyla kendini bir sultan hissettiğini, böylece maddi fakirliğinin verdiği burukluğu kapatacak bir teselli yolu bulduğunu söylemektedir.
Fuzulî, bütün beşeri hayatını imbikten geçirip yüreğinin olanca duyarlılığı ile bir şiir ipine bir dize inci dizmiştir.
Kimden incinerek söylediği, hangi tavra başkaldırı için bu dizeyi terennüm ettiği, nasıl bir halet-i ruhiye içinde bu dizeyi diline doladığını bilmiyoruz; ama bütün zamanlarda onun bu söylediklerini tekrarlayacak nice nice kaderdaşları olduğunu, söylediği dizenin bütün zamanlar içinde yeniden anlam kazanarak birileriyle kendisini dert akrabalığına sevk ettiğini kestirebiliyoruz. Dize hem çok veciz, hem de bir belagat numunesi:
Fakîr-i pâdişeh- âsâ gedâ-yı muhteşemem
Fuzulî
(Fakirim ben, ama padişah gibi bir fakir; bir dilenciyim; ama muhteşem bir dilenci…)
Fuzulî bu dizeyi nasıl bir ortamda ve hangi şartlarda söyledi bilemiyoruz; ama ihtimaldir ki birileri kendisini hor ve hakir görmüştür de onlara isyan babında söylemiştir. Bu durumda dizenin yorumunda bir başkaldırı havası sezilir. Hani birileri tarafından hakir görülen veya dayatmalara uğratılan kişinin, özgürlük ruhunu ortaya çıkarıp isyanını bir tokat gibi muhatabının yüzüne çarpması gibi. Kim bilir, zalimin yüzüne bu dizeyi haykırmak ne derece büyük bir ferahlık veriri insana!…
Belki de Fuzulî bu dizede, insanlara şairaneliğinin gücünü hatırlatmakta ve şiir vadisindeki müstesna duruşuyla kendini bir sultan hissettiğini, böylece maddi fakirliğinin verdiği burukluğu kapatacak bir teselli yolu bulduğunu söylemektedir.
Şair Olmak
Ünlü bir Arap şairine genç bir şiir sevdalısı gelir "şair olmak istediğini, ne yapması gerektiğini" sorar.
Şair ne desin? Delikanlıyı kırmamak için "Şimdi git, şairlerin bütün şiirlerini ezberle öyle gel." der ve genci başından savar. Bir zaman sonra genç adam şairin karşısına dikilir, "Dediğinizi yaptım efendim." der. Gencin hafızasını yoklayan şair hayretten şaşırır.
Onun azmini, ciddiyetini, samimiyetini- belki yeteneğini fark eder, ardından :
-Bundan sonra bütün ezberlediklerini unut, sonra yazmaya çalış! der.
O genç adam şair olmuş mu olmamış mı bilemiyorum ama bu hikayeden alınacak ders bana kalırsa şudur : Yeni bir şey söylemek, yazmak, yapmak için başkalarının bu alanda neler yaptıklarını bilmek gerek.
Mevlana belki de Şems'in:
-Ne zamana kadar başkalarının sözlerini naklederek övüneceksiniz? Sözünden etkilenerek "Dünle gelen dünle gitti, bugün yeni bir gün, yeni bir şey söylemeli." Der.
Demek ki şair, sanatçı olmak için, taklit faydalı belki de gerekli ama, o noktada takılıp kalınmamalı. Taklit yolu kesin bir yol mu?
Bu yoldan giden şair olur mu?
Sanmıyorum.
Nihat Boydaş
Ünlü bir Arap şairine genç bir şiir sevdalısı gelir "şair olmak istediğini, ne yapması gerektiğini" sorar.
Şair ne desin? Delikanlıyı kırmamak için "Şimdi git, şairlerin bütün şiirlerini ezberle öyle gel." der ve genci başından savar. Bir zaman sonra genç adam şairin karşısına dikilir, "Dediğinizi yaptım efendim." der. Gencin hafızasını yoklayan şair hayretten şaşırır.
Onun azmini, ciddiyetini, samimiyetini- belki yeteneğini fark eder, ardından :
-Bundan sonra bütün ezberlediklerini unut, sonra yazmaya çalış! der.
O genç adam şair olmuş mu olmamış mı bilemiyorum ama bu hikayeden alınacak ders bana kalırsa şudur : Yeni bir şey söylemek, yazmak, yapmak için başkalarının bu alanda neler yaptıklarını bilmek gerek.
Mevlana belki de Şems'in:
-Ne zamana kadar başkalarının sözlerini naklederek övüneceksiniz? Sözünden etkilenerek "Dünle gelen dünle gitti, bugün yeni bir gün, yeni bir şey söylemeli." Der.
Demek ki şair, sanatçı olmak için, taklit faydalı belki de gerekli ama, o noktada takılıp kalınmamalı. Taklit yolu kesin bir yol mu?
Bu yoldan giden şair olur mu?
Sanmıyorum.
Nihat Boydaş
Şair Dost;
Sevgilerin kucaklaştığı güzel bir şiir…
Şiirsiz sevgi hiç olmaz…
...............................................Saygı ve selamlar..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Sevgilerin kucaklaştığı güzel bir şiir…
Şiirsiz sevgi hiç olmaz…
...............................................Saygı ve selamlar..
Özcan İşler
işte herkes yazıyor bir şeyler usta
kimi tatmin
kimi iç dökme
kimi dert yanma
ama şiir de var
yüreğine sağlık...
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
kimi tatmin
kimi iç dökme
kimi dert yanma
ama şiir de var
yüreğine sağlık...
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 17.8.2019 16:49:11
Puan
: 38.0 / 8 kişi
Okunma Sayısı
: 561
Yorum
: 6 yorum
Beğeni
: 9 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
Fuzulî, bütün beşeri hayatını imbikten geçirip yüreğinin olanca duyarlılığı ile bir şiir ipine bir dize inci dizmiştir.
Kimden incinerek söylediği, hangi tavra başkaldırı için bu dizeyi terennüm ettiği, nasıl bir halet-i ruhiye içinde bu dizeyi diline doladığını bilmiyoruz; ama bütün zamanlarda onun bu söylediklerini tekrarlayacak nice nice kaderdaşları olduğunu, söylediği dizenin bütün zamanlar içinde yeniden anlam kazanarak birileriyle kendisini dert akrabalığına sevk ettiğini kestirebiliyoruz. Dize hem çok veciz, hem de bir belagat numunesi:
Fakîr-i pâdişeh- âsâ gedâ-yı muhteşemem
Fuzulî
(Fakirim ben, ama padişah gibi bir fakir; bir dilenciyim; ama muhteşem bir dilenci…)
Fuzulî bu dizeyi nasıl bir ortamda ve hangi şartlarda söyledi bilemiyoruz; ama ihtimaldir ki birileri kendisini hor ve hakir görmüştür de onlara isyan babında söylemiştir. Bu durumda dizenin yorumunda bir başkaldırı havası sezilir. Hani birileri tarafından hakir görülen veya dayatmalara uğratılan kişinin, özgürlük ruhunu ortaya çıkarıp isyanını bir tokat gibi muhatabının yüzüne çarpması gibi. Kim bilir, zalimin yüzüne bu dizeyi haykırmak ne derece büyük bir ferahlık veriri insana!…
Belki de Fuzulî bu dizede, insanlara şairaneliğinin gücünü hatırlatmakta ve şiir vadisindeki müstesna duruşuyla kendini bir sultan hissettiğini, böylece maddi fakirliğinin verdiği burukluğu kapatacak bir teselli yolu bulduğunu söylemektedir.