öz-benliğin zaman aşımı
kendine,
bir başka yüz giyinirken dizili aldatmacalarınız ne kadar, ne değin mümkün olabildiğine somut, katı duvar bürünümüyle, duru çoğaltıları akan yakınlık! başı ve gövdesi yerinde aklı çizgileşerek kaybolan yüzleri, her şekliyle atılan adımın, birbirine dönük kesiş kırgınlıklar! bölünen ve yerleşen içtenliğin kumaş sıkılığıyla bağlanan bileği yakınlığın tekil yansımalarına, aldanmaya sürerlik sanısıyla! taş ile kalmanın soğutulu yazısı anıştırılan belleğinin içine, yüksekliğin hızıyla boşluğa bırakılmanın bitili kimsesizliği... yer edinemezliğin ışıyan güneşi, sancı dolusu ağlanımlara! |