Onu çöp eşerken görünce durdum
Düşmem deme insan düşüyor, dedi.
Yaş yetmişi geçmiş, hâl hatır sordum
Yaşamak boyumu aşıyor, dedi.

Çocuklar evlendi barklandı gitti
Günbegün en büyük servetim bitti
Hayat potasında zaman eritti
Yaşlandıkça dertler coşuyor, dedi.

Neylersin böyleymiş ömrün rotası
Hiç sorma suç kimde, kimin hatası?
Yaşlı bir karım var MS hastası
Yıllardır yatalak yaşıyor, dedi

Kiradan, geçimden dem vurdu sözü
Emekliymiş, birden nemlendi gözü
İlaca kesilir her ay dört yüzü
İnan ki feleğim şaşıyor, dedi.

Baktım olmayacak del’olacaktım
Bir akşam üzeri sokağa aktım
Eşimi evimde yalnız bıraktım
Yemeği gönlümde pişiyor, dedi

Elini yeniden çöpe sapladı
Pet şişe, teneke kutu topladı
Beyaz sakalını yaşlar kapladı
İçim böyle dolup taşıyor, dedi.

Şöyle bak sağına bir de soluna
Hiçbir şey ders değil insanoğluna
Çokları eliyle hayat yoluna
Nedamet taşları döşüyor, dedi.

Sokaktan değildi, üzeri paktı
Eli yüzü nurlu, alnı apaktı
Yükünü özenle yere bıraktı
Yüreğim yandıkça üşüyor, dedi.

Gençliğin hep baki kalıyor sanma
İş işten geçince boşuna yanma
Dünyanın malına sakın aldanma
Can bile bedeni boşuyor, dedi.

Yürüdü bir yola sonu karanlık
Sonra dönüp baktı bana bir anlık
Kendi defterini düren insanlık
Bilmem ki nereye koşuyor, dedi.

08.08.2019
Salih ERDEM