DuaZorlana zorlana Kodlaya, kodlaya Nefes alış verişindeki kısacık ömrü yapar erek Açılmış eller Boşalmış diller! Ağlaya ağlaya Dağlaya dağlaya İster akla hayale gelmeyecek dilek… Karşıdan bakınca Sanırsın sanki ödlek Vak vaklayan bir ördek Teninde on şiddetinde deprem sallantısı Koptu kopacak dünyayla bağlantısı… “Affet ya Rab, affet!” “Perişan etti bu gaflet!” Kaç milyon kere dedi kim bilir Saymak aklına mı gelir! Yer yarıldı Dört duvar açıldı Ten toprağa sarıldı Çığlık atar affet diyen ses Dilde tükenmedi ümit, heves… Fırtına dindiğinde devam eden günahlar Sürerken yaşayanda ahlar Bakan kimseye olmadı çukurda ki ders! Kapandı akıbeti nedir bilmediği kafes Yalnızca kaldı Üstünde hala ağlayarak toprağı okşayan el izleri… Ya Allah Ya Şafi Tüm dertlerime Kâfi Seni unutmayanlardan eyle Eyle, doğduğum gün gibi safi… Unutturma faniyim Övgüsüz bir dâhiyim Tek kendime sahiyim Baş başayım derdimle… Saffet Kuramaz |