BEBEĞİM
İlk nefesle başlar hayatla harbim,
Hep güzele hayal kurduk bebeğim. Zaman zaman tekler durur ya kalbim, Yıllarca yüreği yorduk bebeğim. Estikçe başında sevdanın yeli; Bülbül gibi şakır şairin dili. Gönlümün sevdiği, uzanan eli Tuttukça, murada erdik bebeğim. Mutlandık, doğdukça evime güneş; İkiydik üç olduk, sonra da dört beş; Bir anne, bir baba ve de üç kardeş; Beş yürek her daim birdik bebeğim. Hasrete düşmekten kalbim korksa da; Mutlu ayrılıklar ruhu burksa da; Kimi acılara çare yoksa da; Yarayı sabırla sardık bebeğim. Filizler büyüdü, meyve de verdi, Canımıza candı evin her ferdi, Hasretti bizlerin en büyük derdi, Onu da kadere yorduk bebeğim. Coşari yükümüz ağır, zorlandık; Memleket halini gördük, darlandık; Kalpten gelen ışık ile nurlandık; Hakk’a dua edip durduk bebeğim. İbrahim COŞAR |