Duygu; bir sal`dır
Bazen;
Alır da insanı,
Uzaklara...
Çok uzaklara götürüp bırakır...
İnsan;
O uzaklarda, ne yapacağını bilemez
Öylece; kala-kalır...
Geceye karışır
Dertlere bulaşır
Yorgunlukla inatlaşır
Uykuyla savaşır...
Yüreğinde fırtınalar koparır
Gözlerinden seller boşalır...
Umutlarını, hayallerini, sevinçlerini;
Hüzünden bir heyelan, çekip alır...
Hayata dair tüm güzel şeyleri
Yitirme noktasına ulaşır...
Ama bir zaman sonra,
der ki duygu;
Hadi artık; ben çok yoruldum
Gidelim artık; ben çok doldum
N’olur...
Beni;
acında, sızında
Öfgende, nefretinde unutma n`olur...
Beni;
Hüznünde, kederinde, sınama n`olur...
Beni;
düşüncesizliğinde, boğma n`olur...
Hadi artık...
Beni, yüreğine mahçup etme
Yüreğini kendine küstürme
Bizi; hayattan alıp götürme n`olur...
Bırak kendini bana
Bırak; n`olur...
Seni getirdiğim gibi
Götürmeme de,
müsaade et , n`olur...
Hadi...