düğüm
suskun düşünceler yumağıydı gözleri,
en siyah matemlerin gizlendiği düğüm, öyle masum,öyle çaresiz,öyle yorgundu ki, çöz çöze bilirsen.. sonra bir gün, daha fazla dayanamadı taşıdığı yükün ağırlığına, kendiliğinden çözülüverdi o kara düğüm, vakit kalmamıştı uzun uzun anlatmaya, yükledi tüm acılarını iki damla göz yaşına, özlemleri feryat olsa da derinden, sessizce süzüldü gözlerinden, denizleri taşıran da işte o iki son damlaydı.... Emine rezzan sipahi |