Kalbimdeki Serçe
köhnemiş bir saçak altına sığındı
çılgın yağmurun gazabından avucuma küçük gelen sırılsıklam bedeniyle yavru bir serçe camı açtım telaşla beni görür niyetimi anlar ve içeriye girer umuduyla daha ilk hamlede yere süzüldü Isıtmayı beklediğim ellerimin yerine kalbi kalbimde atıyordu artık oturup dertleştik hemen o anda kaderimiz aynıydı şaşırdık! ne babalar mama bulmaya gitmişti ne anneler beklemişti baş ucumuzda hep saçak altı olmuştu sığınağımız büyümeye olmamıştı hiç zamanımız kanatlanıp uçmaya yemyeşil bir erik ağacı dalında şakımaya da ben ve serçem.. masmavi bir bulutta ıslanacağız koyun koyuna... |