Her şey çok hızlı gelişiyordu, ne zamanı tutabiliyorduk ne duygularımızın önüne geçebiliyorduk..
Birbirimizden habersiz yaşarken bir anda birbirimizin her şeyi olmuştuk. Keşke engel olabilseydim ama dedim ya her şey o kadar hızlıydı ki bir anda kalbimi onda buldum..

Artık çok geç-ti...

Hayaller kurmaya başlamıştık, hatta geleceğimize hedef bile belirledik. (2060)
Ölüm bile belirlediğimiz zaman da bulacaktı bizi..

Çok güzeldik..
Birlikte yeniden doğmuş gibi..
Aslında bizi güzel yapan "O"nun sevgisiydi..
Belki de güzel sevdiği için tamamlayamadık bu aşkı..

Tüm umutsuzluklara rağmen aydınlattı kalbimin en ücra köşelerini..
Bir şeyleri saklamaya çalışıyorduk birbirimizden..
Belirlenmiş bir sınırı koruyorduk aramızda..
Her lügatte gitmek miydi anlamım? 
Baktığı kadar uzak,
Göremediği kadar yakındım oysa..
Aşk bir alaşım halinde akıp gidiyordu kalbimden..

Ve Gitti... 

"Hoşça kal iki gözüm
Hoşça kal hayallerim" diyerek gitti..

Ondan geriye sadece şiirleri kaldı..
Biliyorum kızmaya hakkım yok..
Aşkından, güzel yüreğinden, hayallerinden kaçtım.. yalnız ve umutsuz bıraktım.. 
O sebepsiz terk ediliş mağduru
Ben çekip giden aşk korkağı..
Saatlere, onsuz geçen zamana vuruyorum şimdi bütün öfkemi..
Bu rüzgar hep mi zamansız bulur beni?

Bir yanımız aşk diğer yanımız ayrılık..
Öfkem kendime,
Öfkem korkularıma,
Öfkem yokluğuna,
Öfkem gidişine,
Öfkem beni senden uzaklaştıran, seni benden alan herşeye.....

Bağışla Beni...