Asla varamaz

Meyledip harama kaşık çalanlar,
Maksadı menzile zinhar varamaz.
Mazlumu görmeyip keyfe dalanlar.
Bir vakitten sonra helal aramaz.

Haram irtikaba kalkınca bir el,
Sevabın yükleyip alır gider yel.
Ardından temelin yıkıp geçer sel.
Bir çamur bulup ta yüzü karamaz.

Kendine dönerse çarkı istikbal,
Bir el yağ yalarken diğerinde bal.
Böylesine yeter bu kadar vebal,
Açılan yarayı asla saramaz.

Oyalanır durur birkaç akçeyle
Değişir öteyi tozlu bahçeyle, ,
İmrenme sakın ha sonu seyreyle.
Ömür bahçesinden bir gül deremez.

Her hali uydurur can rahatına
Biner şeytanların gazap atına,
İnemez insanın eşsiz katına,
Nefsi emaresin bir gün yeremez.

Oyalanır durur dünya kiriyle,
Bir yola gidemez mümin biriyle
Uğraşır dururken ölü diriyle,
Emri hakta canın hemen veremez.

Atila Yalçınkaya