4
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2711
Okunma
Renkler ve İnsan
Bir mavilik ilişir gözlerime,
Hayalime birkaç yakamoz vurup da geçer,
Kokusu tüter burnumda özgürlüklerin.
Ardından gelir akşamın karanlıkları.
Ruhum alıp da başını gitmek ister yeşilliklere,
Bedenim dizginleyemez düşüncelerimi,
Gerçekler ise gün gibi ortada.
Boynum bükük sararmış ümitlerimden yana.
Akar duygularım ırmak enginliğinde,
Beyaza boyanır köpürür hasretlerim.
Düşerim çocukluğumun tozlu dumanlı yollarına.
Aranır gözlerim bayram mutluluğunu.
Uzar hasretim, kısalmaz yollarım gurbetlerden.
Neyleyim renkleri neyleyim baharı artık,
Bu dert benim diğer bir yanım olmuş,
Bu dert olmasa da,
Her dem hasreti yaşar yüreğim.
Atila Yalçınkaya
30.09.2014
5.0
100% (6)
Cevap Yaz