-Trabzonlu şehit Samet Uslu’ya rahmet ve minnetle....

Yiğit çıktı meydana 15 Temmuz gecesi
Gölgesinden titredi hainlerin nicesi
’Ben burada durdukça geçilmez...’ dedi ’...Boğaz’
Şehadet talep etti, Hakk’a eyledi niyaz
Candan daha elzemdi memleketin yarını
Elleriyle itti o, bu dünyanın var’ını
Ana kuzularının sadırları bir dağdı
O gece gökyüzünden yağmur değil kor yağdı
Hainlerin önünde dağlar gibi durdu o!...
Şehadet hayalini ta askerde kurdu o!...

15 Temmuz gecesi hava kesif pusluydu
Vatan için yollara düşen Samet Uslu’ydu
Memleket âşığıydı, bayrağı yâr eyledi
Şehitler Köprüsü’nü düşmana dar eyledi
15 Temmuz gecesi külünden doğdu anka
Trabzon’un yiğidi meydan okudu tanka
Eğilip bükülmedi; dik durdu, diri durdu
Palikaryaya karşı yekpare, iri durdu
Hainlerin tasından ağılar içmedi o!...
Canından geçse bile, yurdundan geçmedi o!...

Son nefesini verdi bayrağın gölgesinde
Diledi ki al bayrak düşmesin ülkesinde
Sanki yere düşerken dağ üstüne dağ düştü
Her ne varsa kül oldu, bu konuşmuş çağ düştü
Bir güneş gibi battı, bir hilâlin uğruna
Bedenini yasladı bu toprağın bağrına
Kutlu yolculuğunda kefeni bayrak oldu
Şehit tahtına kondu, zannetme toprak oldu
İlâhî adalete teslim olan kuldu o!...
Yurdunun Kerem’iydi, Aslı’sını buldu o!...

Umrunda değildi ki, kim kim için ne dedi
Yurda olan borcunu Samet canla ödedi
Şehadete koşarken arkasına bakmadı
O gece güller bile ondan güzel kokmadı
Kızıl’ın karşısında, bayrağın al’ı yiğit!...
Osmanlı’dan yadigâr çınarın dalı yiğit!...
Mâzi puslu bir ayna, zannetme ki yok oldu
Anısı çoktu onun, acısı da çok oldu
Vatanına Mecnûn’du, Leylâ’sına koştu o!...
Sahte sevgililerden Mevlâ’sına koştu o!...

M. NİHAT MALKOÇ