Gökyüzüne baktım
Bakarken bütün ihtimallerin altını çizdim
Bazı ihtimallerin beni hiç sevmediğini fark ettim
Beni sevmeyen ihtimalleri halının altına süpürdü annem
“Anlamak zorunda değilsin her şeyi” dedi
Dolma içi yaparken, benim içim çürümüştü
Çürükleri ayıklamaya çalıştı
Ayıkladı ve benden bir şey kalmadığını anladı
Anladı ama anlamazlıktan geldi
Anlamazlık annemi rahatlattı

Kelepir bir acıya komşuydum
Ardımda birkaç kötü şiir bıraktım
Biraz ölmekten zarar gelmez diye iç geçirdim
Bulutların üstüne basarak sana gelmeye çalıştım
Geçtiğimiz yirmi sekiz yılda çokça yanıldım
Susmak, bir erdemden ziyade zorunluluk gibiydi
Bu zorunluluğun hakkını vermek için yaşadım
Bir miktar hırpalanmışlığım ve çok fazla hatam ile
Annemin beyazlayan saçlarının arasına saklandım