Utandım İnsanlık
Dün akşam nefesim kesilene dek
Hüznüme karınıp, ağlayamadım Yüreğime düştü acılar tek tek Günahtan arınıp, ağlayamadım Anladım bu dünya kocaman cüce Gözüme takıldı yıkıldım gece Bir kutu mendille göründü ece Eceye sarınıp, ağlayamadım Kendimden utandım yüzüm rengârenk Elini uzattı mendil diyerek Nasıl bir hayat bu nasıl bir yürek Kadere sürünüp, ağlayamadım Hani nerde vicdan nerede şair Şan şöhret para hırs sanat vesair Kime hesap sorar yazılan şiir Kendimden korunup, ağlayamadım… 26.06.2019 02.30 – İZMİR (2) Ömer Sabri Kurşun |
Güzel bir güncel eser yazmışsınız…
Coşkulu gönlüne sağlık, kutlarım...
...........................................Selam ve saygılarla..