Usandım
Kolkola bağlayıp gidesim geliyor
Bu diyarlardan... Alıp başımı, meçhule doğru Gece karanlığında, ay ışığında Sayarak, her geçen günden Bir bir eksilterek... Yakarak ne var, ne yok Yarım kalan herşeyi Gözümden düşüp kırılan ne varsa Ezerek ayağımın altında.. Yok sayarak, eskimiş, pejmürde duyguları Alıp başımı alıp, gidesim var Bakmadan ardıma... Sormadan kurda, kuşa Bir başım, bir can yoldaşım Yok başka hesabım Yok dünlerden alacağım Usandım Haddini bilmeyene, sınır koymaktan... Usandım, Patavatsız olana, laf anlatmaktan... |