AH ÖZER EKE AHH! YAKTIN BENİ!..Ömür bitiyor gözümüzü açıp yummadan Biz hâlâ neyin kavgasındayız Gençlik yıllarımız O çıvgın delikanlılığımız Göz açtırtmazdı bize Geceleri şafak derdik sokaklarda Fazla değil Toplasan dokuz kafadar arkadaştık Halil Özer’ler, Remzi Doğan’lar Sefer Şimşek’ler, Ali Bağcı’lar Ve en hızlımız Özer Eke’miz vardı Nasıl coştururduk küskün sokakları Akşehir’de güller açardı Bozkurt duruşumuzla bir Kürşat’tık !.. Kimimiz on iki eylül’de tırpanlandı Kimimiz hastalıklarda Bazılarımız kendi kendine düşman edildi Veli Can Oduncu gibiler katledildi Can bildiği arkadaş müsbettelerinden Hapishanede son buldu yaşamı Sonra biçildik kendi ocaklarımızda Demek ki öyle istendi dağıtılmak için Tarumar edildi ülkü yuvaları Her birimiz savrulduk Tutan olmadı ellerimizden Olmadık işlere karıştı çaresizlerimiz Sustuk, susturulduk Bir el uzandı karanlıklardan Bin bir parçalara ayrıldık özümüzde Herkes baş oldu Birbirimizi beğenmez olduk Küfürler bile savurduk birbirimize... Eski hatıraları yâd edelim dedim Gittim Özer Eke’nin iş yerine Yine hala dimdik ayakta milli duruşu Çatık kaşları, kararlı bakışları sevindirmişti beni Konuştuk, konuştukça coştuk Daha bu ramazan gelmeden iki hafta öncesi Geleceğin ülkü yolunu çizdik Akşehir’in şanlı duruşunu yeniden başlatacaktık Çocuklar kadar şendik Yepyeni bir ülkücü hareket doğacaktı Hayallerimiz o kadar büyüktü ki Akşehir Ülkü gazetesini bile çıkaracaktık Sonra ne mi oldu?.. Bu gün uğradım Ali Bağcı’nın mekanına Bozkurt selamı ile karşıladı beni Akşehir sanat okulumuzun ülkücülerin başkanıydı O mezun oldu Ben devir teslim almıştım okul başkanlığını Öyle bir yiğitti o da korkusuz Özer Eke, ben ve Ali Bağcı üç hilâldik okulda Çetin yılları anmak için bugün başlattığım yazı serisinden bahsettim Ali Bağcı, Özer Eke yer alacak yazı dizimde Derin suskunluğun ardından Ali, Gök-türk gözleriyle baktı derinden derinden Özer Eke yok artık Tanrı dağlarında uçmağa vardı Şaka sandım, güldüm, inanmadım Yok! dedi, bir hafta önce toprağa verdik Kaynar sular başımdan aşağı döküldü, yıkıldım!.. Ah can Özer’im, şehrimin efsane adı Sen nasıl gidersin bizi bırakıp Ne büyük hayallerimiz vardı seninle Tarlasında bir iş kazası hayatını alıp götürdü Ansızın ölümler yıktı bizi … Dedim ya; bir bir gider olduk Sessiz sessiz göçer olduk Biz bu davada heder olduk Bu kutlu yolda ne çok yorulduk!.. Ruhun şâd, mekanın cennet olsun yiğidim Mücadelen, hatıraların tarihe yazıldı Ömrüm yettikçe o kutlu sancağı bizler götüreceğiz Son Türk Ülkücü kalana dek!.. Zafer Direniş … 18 Haziran 2019 Salı 21:45 KARABULUT |
Sevda yüklü çok güzel bir şiir, yüreğinize sağlık...
Şiir yüce bir duygu...
....................................Saygı ve selamlar.