KAR NEYLESIN
KAR NEYLESİN
Herşey de; Bir bahanen var, Bitmez sitemin, nazın var. Nasıl olsa; Çekecek, enayi var.. Ooo; Keyif senin, Anasını satayım. Ha; varsın, ha yosunu Ya’sen, ne yapıyorsun. ? Farkındamısın ? Ben senden; Hiç bişey, anlamıyorum. Sen; Benden, ne anlıyorsun.? İşimden; Mesleğimden, Neyimden anlıyorsun.? Yoksa, bedenimden mi ? Gerçekten..! Beni; Tanıya bildin’mi, Aklınca inandın’mı? Gerçekten, İnandın’mı buna.? Çok’mu; garip, Benmi garibim, Çözemedim. Hayallerin’mi.?...!! Hayallerin’mi varmış.? Ne diyorsun, sen..? Allah; Muhammed, Ali aşkına, Ne diyorsun. ? Hayallerimiz’mi. ? Ya’ bizim; Hayalimiz’mi, varmış.? Ben; Niye bilmiyorum..!! Acaba; Biriylemi, karıştırıyorsun.? Vay be; Öyle olsun, Öyle dedin, ya..!! Sanki; Everesten kar koptu, Çöktü üstüme. Yıktı beni, yıktı..!! Kendimi, Ardahan sandım. Ankara gibi, üşüyorum..!! Sanki, umrumda’mı.? Yıkılmışım; Üşümüşüm, donmuşum. Umarsız; Yaşayanla yaşamak, Ölümlerin, en acısıymış. Derlerdi’de; İnanmazdım, Güler geçerdim. Öyleymiş, öyle. ..! Sen, neymişsin.?, Sen neymişsin be. ..! Kar neylesin ?, Kader böyleymiş, kader..!! ARŞİV : profil.edebiyatdefteri.com/komsukalp/ Bilent Atalay 15/06/2019 Bursa |