Slogansız kaldım
Koca ev seni arıyor
Boş odalarında yarım kalmış gülüşler Koca ev sesine hasret Penceremde kuşlar seni bekler İlk öpüşünü ilk sevişini Sensizliğin dedikodusunu fısıldar rüzgâr Aldırmam gezerim tüm odaları Ve o ağacı hatırlarım Üstünde kazınmış bir kalp olmasada Islanmışlığımız vardır altında Erken yatışımı özlersin Klavyen takılı kalır Abuk sabuk bir kelimede Bir gün sende istersin Parçalamadan evvel bıraktığın Yekpare o adamı Şimdi tüm duvarları yazmalıyım Ardımdan kovalayan ayrılığa inat Düdüğü çalarak gelen bu gölge Tren değildir Ağlama sakın Slogansız kaldım |