Varlığı Yokluğuna Bin Pişman...
ömür mü ki bu
hiç zannetmiyorum yaşıyoruz işte elimiz de kolumuz da bağlı, hayat mı ki bu öyle diyorlar reçetesi ölüm fark etmiyor ne geçi nede erkeni, can mı ki bu ruh ile inatlaşan ceremesi iki nefes soluksuz bulurken bir gün kendini, dünya mı ki bu güya dönüyormuş altı üstü belli değil başı sonu ona keza insafsızlığın mekanı,yeri, insan o da ne adı var kendi yok var olan ise cirit atıyor tersi,yüzü,iki yüzü,yüzsüzlüğü, sonuç hiç sorma varlığı yokluğuna bin pişman keşkeler almış başını gidiyor çıkmaz sokağa doğru her zaman ki gibi... * Berlin,11.06.2019 * Talat Özgen |