Gölgenle Yaşıyorum
Bir intihar mektubu gibiyim
Suskun dudaklarımda kalan gölgenle yaşıyorum Kuşların sesini duymuyorum eskisi gibi Renksiz kaldı dünyam, sevemiyorum Kimliksiz zaman durdu bende... Yalnızım nicedir Çok efkarlı kalbim Kimse Kimseler bilmiyor Kristal bir kadehte boğuluyorum her gece... Seninle doğduğum günün Gecesindeyim şimdi Sessiz sedasız çekildim köşeme Kirpiklerimin gölgesine astım hasretini Beni benden alan alaturka şarkılara sarılıyorum... |