AraftayımBu gece aklımı çarmıha gersem Biter mi kendime açtığım savaş Bölüp her zerremi yerlere sersem Yaralı gölgemde başlar bir telaş Yaş geçmiş otuzu dayanmış kırka Üstüme giydiğim hüzünden hırka Kaybedip gençliği vardım ya farka Dünden arta kalan akılsız bir baş Kaderin suçu yok hata kalemde Gördüm ki yalnızım yalan âlemde Sabır et sükût giy gamda elemde Kefareti gözden düşen bir kaç yaş Üzülmek sızlanmak şimdi ne diye Ayna tut bak ta gör dönüp maziye Sonun bir top çiçek birde taziye Dikerler başına bir çift soğuk taş Araftayım bir başıma kaldım ya Düşünüp de derinlere daldım ya Çarmıh dan aklımı geri aldım ya Badısaba’m Hak yolda hayra ulaş Hüzün Bulutu ... |