YOKLUĞUNUN MÜTEVAZI İHTİŞAMI
Seninle çıkmaz bir sokakta durmuş gibiyiz
Sanki sokak ikimizin içinden geçip Koyu bir karanlığa ulaşıyor İncitilmiş sözler bizi ayakta tutuyor Yokluğun, kötülüğün başkenti Ardımızda kalan tek şey Devrik bir aşkın işe yaramaz hikayesi Gülüşün, sekiz büyüklüğünde bir deprem Ben, o gülüşün ardında bakıp kalan Darmadağınık, yıkık dökük bir bina Yerlebir olmuş bir kara parçası Suyu geri gelmeyecek gibi çekilmiş ıssız bir ada Plastik çöplerden dibi görünmeyen okyanus Patlamaya hazır nükleer bir reaktör Gelişmekte olan üçüncü dünya ülkesi Soykırıma uğramış, sahipsiz bir millet İç savaş sonucu yağmalanmış bir Ortadoğu kenti Everest’ten düşüp kaybolan bir İskandinav Güzel gözlerine şiir yazıyorum Okumuyorsun Bu depremin şiddetini ölçemedim Özür dilerim |
Yüreğine emeğine sağlık usta
_____________________________Selamlar