Kahire'de Büyümek
Çocukluğum uçurtmalar yapardı benim, Kahire’nin damlarına.
Sarı fırtınalar kopardı haftada bir,sonra başımın üstüne konar- Sonra yine göçüp giderdi Gize’nin etekleri altına. Çok sonra seyyah olan bir deve bile tanımıştım; O da çocukluğumun dedesiydi benim, Kahire’nin camiilerine hiç yorulmadan buluşmalar taşır -dururdu. Ağır ağır ,fersah fersah, huşu içinde gezgin bir dedecikti o. İskenderiye’den Nil’e uzanan çocukluğumun uçurtmaları bugün bile hala sarıdır... Masmavi cennetin içinde saklı olan çocukluğum- Yalansız benimdir... Ve o şimdi Afrika’nın ağabeysidir. Meral Meri ~ Kahire’de Büyümek |
kimse yaramızdan öpüp geçtimi diye sormadı
insanlar değerlerini yıkıp yerine nefret dikiyor
sonra yaptığına değil başka yerde kusur aradı