yangın
silik bir gölgenin içine düştü şehir
yangından kurtulan evlerde hala mücadele küllerin arasında bir taş, değerli olmalı ruhları yaralayan alevin bile tok edemediği taş her tarafta yaralılar, gövdesi kömür kollar, aksayan kalpler silik bir gölgenin içine düştü şehir insanlar toz parçaları gibi dağılıyor meydanlarda umursamak elde değil, umrsızlığın ini şehir toz parçacıkları dumana bırakıyor kendini yumuşak bir yatak sanıp ölümün izlerini silik bir gölgenin içine düştü şehir odamın duvarları boş, eşyalar üstüste öldürücü bir cinnet anı konuyor pencereme perdeler kapalı, perdeler kapalı görmüyorum cinneti, duymuyorum kulaklarım kapalı, gözlerim kapalı inkar ediyorum bir yangın mahallinden kaçtığımı dumana sığınıp unutmaya çalıştığımı |
odamın duvarları boş, eşyalar üstüste
öldürücü bir cinnet anı konuyor pencereme
perdeler kapalı, perdeler kapalı
görmüyorum cinneti, duymuyorum
kulaklarım kapalı, gözlerim kapalı
inkar ediyorum bir yangın mahallinden kaçtığımı
dumana sığınıp unutmaya çalıştığımı
Geçmişi hatırlamayanlar, onu bir kere daha yaşamak zorunda kalırlar. GEORGE SANTAYANA
tebrikler ,''şiir'' gibi şiir olmuş