KİMSE KALMADI
KİMSE KALMADI
İnsanlar varlıkta, yarışıyorlar Yokluğu düşünen, kimse kalmadı Bilmeden her söze, karışıyorlar Arifi dinleyen, kimse kalmadı “Mal canın yongası”, dikkat çekmişler İmanı almışlar, madde ekmişler Fitneyi fesadı, yola dökmüşler Necisi silecek, kimse kalmadı Huzur için mal mülk, para yetmiyor İmkan az talep çok, hedef tutmuyor Alın teri emek, para etmiyor Az ile yetinen, kimse kalmadı Binalar yükselmiş, sahilde koyda Velakin sahibi, hep aynı boyda Besmelesiz servet, etmiyor fayda Helali arayan, kimse kalmadı Mantar gibi yerden, bir bir bittiler Hak vaki olunca, çıplak gittiler Üç metrelik beze, şükür ettiler Musalla taşında, kimse kalmadı Gönül zenginliği, paraya karşı Gün gelir titretir, küre-i arşı Şu maddi dünyaya, hükmeden çarşı Kepenkleri inmiş, kimse kalmadı Hacaloğlu der ki, en kısa yoldan Köşe dönmek için, ayrılma foldan Allah’tan korkmazsan, utan ha kuldan Senin gibi abdal, kimse kalmadı Hacaloğlu |