" Üzgünüm ;
Hâlâ, ölmedim…"

Yıllar boyu
Her gün dönümünde
Kendi kendime
Sessizce sorduğum soru
Bir gün ani/den
Yazıldı gözlerime…

“Hâlâ , ölmedin mi..?”

Soruyu okurken
Gülümsedim bir an
Ölüm , yaşayanlar içindir.
İsteseniz de istemeseniz de
Bir nefes kadar yakındır hepimize.

Yaşamak , “Nefes almaksa” eğer
Yaşıyormuşum yıllardır ,meğer.

Doğduğumdan bu yana
Yaşadım diyebileceğim
Yıllar , aylara
Saatler , dakikalara
Saniyeler , saliselere
Dönüşürken
Bugünlerim düne
Dünlerim ise
Anılarımın sayfalarına
Yerleşti istemsizcesine.

Düşünüyorum da

Herkesin hayatında
Çok istediği halde
Gidilemeyen bir yol
Açılamayan bir kapı
Söylenemeyen bir söz
Vardır ya…

Sustum…

Her zamanki gibi
Bıraktım kalemimi
Askıya aldım yarınlarla ilgili
Umarsız düşüncelerimi
Beklemeye başladım
O Son anın gelmesini…

Gelmedi…

Saygısızlık etmek istemem
Her sorunun cevabı verilmeli
Ne yazık ki…Cevabım ;

Üzgünüm ;
Hâlâ, ölmedim…

......................ENA.