AH İSTANBUL
Ayrılıkların şehriymişsin,
İstanbul. Ayrılıkların şairesini mi buldun, bunca yıl sonra? Hep ağırmış ’AŞK’ların! Duydum. Bende böyle bir ’AŞK’ile, yandım kavruldum. İçtim zerrelerime kadar zehrini. Canımla yazdım, ruhuma ismini. ALLAH AŞKINA AYIRMA! Birbirini yürekten sevenlerini. Yıkma, üç günlük dünyada hayallerini.! Siyaha bürünmesin rüyaları. Boşa çıkmasın hülyaları. Akmasın. Akmasın artık o gözyaşları. Hüzne boyanmasın, kederle yorulmasın gönüller. Ateş çemberinden geçmesin, yaşıyorum sanılan ömürler? Solmuyormu yapraklar sonunda dalında? Düşmüyormu toprağa kırıla kırıla? Yağmıyormu yağmur? Kar? Ama, İlkbaharı yaşasın bırak onları. Her şeye değer, Gerçekse, bitmesin! Sonsuza dek bitmesin sevdaları. ... T.C.Nigâr Güler. 24.04.2016 |