DESENE
DESENE
Oturuyorum Sabah sabah Tüm ihtişamıyla İstanbul Boğazı Arkamda Yudumlarken çayımı Sade bir bardakta Ve yine Tek başıma Yıllardır göremediğim Bir tanem dediğim Sevdiğim Düştü aklıma... Şimdi olsaydı yanımda Otursaydık yan yana Belki de dalardık Unutulmaya Yüz tutmuş anılarımıza Ve hayali hülyalara Ne de olsa İkimiz de girmişiz Ömrümüzün Son baharına... Böyle uzaklarda Sen orada, ben sılada Ne zamana kadar Duracağız böyle Ayrı ayrı Dünya hali Ya birimiz göçerse Bu dünyadan Desene! Buluşmamız Yine kalacak Mahşere... Salih KOÇ 4 Nisan 2017 / İST |
Duygu yüklü şiir okumaktan haz ve keyif aldım…
Beğendim…
...................................... Saygı ve selamla..