HEP VEFA ARADIM
Kül yığınlarına döndü anılarım,
Yanmak başka bir dünya için, Kalmadı bende yanacak yürek... Bu tutsak başka ne diyecek. Konuşurum aynaların sırlı yüzleri ile, Dost yüzlü düşmanlara aldanmam. Aramam vefayı, namert yürekte, Bu tutsak başka ne diyecek. Ömür geçip gider, giden bendendir, Hep cefayı ayrılıktan çekti bu gönül, Hasret alevden bir çemberdi... Ateşlere yandı, yandı bu gönül. Hep vefa aradım gülen yüzlerde, Vefa neydi,dost neydi yalan sözlerde, Her şey yalan işte gerçek nerede... Başı boş bırakırım, artık yağmurlarımı, Sevdalanmış kalbim, artık kime ne. |