NEDEN BUNCA MELÂNETÇekilince yıldızlar,uykuda iken gece Kamaştırır gözümü acundaki nimetin Yorarken dimağımı sırla kaplı bilmece Hikmetini ararım,bir başta, bin suretin Başbaşayız seninle,bir sen varsın bir de ben Varlığına müptelâ, aşkınla titrer beden Volkanımın içinde beni hergün kahreden Boşuna geçirdiğim ömür denen zimmetin En deli kasırganın, kanadına binseydim Zülfiķarım olsaydı, Mûrteza’ya dönseydim Zalimlerin başına balyoz gibi inseydim Kurutsaydım kökünü vahşet denen zilletin. Utandı seyretmekten, saatim, yılım, ay’ım Siyonistler yüzünden her gün artıyor kıyım Iblisi aratmıyor kuzu postunda bayım Firavunun soyuna, inmesin merhametin Deli çaylar gibiyim, menzil uzak, yok durak Kötülük uyanıyor, birbirini sarsarak Ayaklar baş olalı, karıştı usta, çırak Arala perdesini gözlerdeki gafletin Izninle akıyorken; Kızılırmak, Nil, Fırat "Ol"emrinle olurken, canlı cansız mahlûkat Nedir bu doyumsuzluk, neden bunca melânet? Şinel’imin dileği; tez gelsin adaletin. DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN |
Şiirin anlamı, anlatımı ve düzenlemesi güzel sonlandırılmış…
Şiir iyiliğin anasıdır…
............................................... Saygı ve selamlar..