Övünmeyiniz! Hem topraktan yaratılmış, hem de toprağa dönünce kendisini kurtların böceklerin yiyeceği insanın övünmesi neye yarar. HZ. EBUBEKİR
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
ANNEME ÖZLEM
nur49
5,0 / 6 kişi ·8 beğenme · 2 yorum · 963 okunma
 ANNEME ÖZLEMAnne! Korkularımı gözlerinde erittim! Kucağın ne sıcak anne! Sar beni... Öyle büyük ki acılarım, Öyle yalnızım ki annem... Nerdesin? O menevişli gözlerin karşımda sanki. Neden sessiz bakışların? Niye ulaşamıyorum sana, ne kadar koşsam? Umudu koyardın ekmeğimin arasına, ’Katık et! ’ derdin. ’Ümitlerin bitmesin...’ Parmaklarının uçlarında buharlaşırdı gözyaşım. Öyle sıcaktı ki ellerin... Sen! Ufacık vücutlu annem, Ne büyüktü sevgin... Nasıl sarar sarmalardı bizi? ... Sevgi görülür mü? Görürdüm annem! Taşardı gözlerinden, Taşardı ellerinden, Sevgin dünyaydı. Hüzün süzülüp gelince dört yandan, Gecenin karanlığında gözlerini düşünüyorum. Gülüyorlar yine... Gülüyorlar bir anlık... Düşlemek ne güzel çocukluğumu. Uyanmak soba sıcaklığına... Babam, sen, kardeşlerim, Hep hazırdı sofra, Kayganalar sıcacık, Kardeş payı. Evimiz şen, kalabalık... Hatırlıyor musun hep kaçardım Sen ayıklarken balık... Çekilip köşeye gizlice, kızmasın diye babam, Şiirler yazar, okurdun, Ve saklardın okumak için kese kâğıtlarını, Nasıl bulurdun vakit, onca çocuk? Hatırlıyorum seni mutfakta, Dilinde unutulmayan şarkılar... Hep şen, Yeni evli gibi, Babama hep mahcup... Biliyor musun? Senin gibi olamadım ne kadar istesem. Evet, senden almışım çoğunu, Şiirler, şarkılar, Ama beceremiyorum o kadar baş eğmeyi... Karadeniz’in hırçın dalgaları damarımda Isıtıyor kanımı ara ara... Önümde uzanan yolsun anneciğim, Senin gibi konuşuyorum yeri geliyor, Senin gibi gülüyorum bazen, Ya da sessizce bir köşede Bir anlık...dökülen gözyaşları... Gözyaşlarım gibi, kahkahalarım da kalabalık... Bak, yağmur yağıyor, Hatırlıyor musun? Israrla giydiğim yeni süet ayakkabılarımı, Yağmurda sırılsıklam yapmıştım, Onbeş yaşımın verdiği inatla... Güzel olmak istemiştim o gün... Sevdiğime güzel görünecektim okulda... Hiç konuşamadığım, Elini tutamadığım ona... Anne, öyle özlüyorum ki seni. Yanağımdaki usul buseni... Yakamı düzelten ellerini... Hep gözümün önündesin babamla, O ud çalıyor, senden dökülüyor şarkılar. Tulumbanın havuzunda soğuyan karpuz, Bahçemizde koşuşan tavuklar... Ben de söylüyorum senin gibi şarkılar, Yazdım ben de bir çok şiir, Okula yolladım çocuklarımı. Şimdi yanımda torunlar... Ama düşününce zaman zaman, Hâlâ bir çocuğum kucağında, Beni de sev, oğlumu, kızımı da... Al torunlarımı kucağına... Öyle engin ki sevgin, Ver verebildiğin kadar Ona, buna... Biliyorum; Orda da etrafında çocuklar, Savaşların, kinlerin kurbanları... Okşuyorsun onları, sarmış da kolların! Benim annem sevgi yumağı, Sevgi çemberi; sarmış, kuşatmış... Allah, Annemi,’ANNE’ diye yaratmış... Hâlenur Kor |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ANNEME ÖZLEM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Harika olmuş üstadem.Kaleminiz ve kelamınız hiç susmasın.Siz her zaman böyle güzel şiirler yazın bizde zevkle okuyalım.En kalbi selam ve saygılarımı sunarım.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
nur49Çok teşekkür ederim sayın Filat Bey.
Sağ olun...
Sağ olun...
Cevap Yaz
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 5.4.2019 00:36:44
Puan
: 30.0 / 6 kişi
Okunma Sayısı
: 963
Yorum
: 2 yorum
Beğeni
: 8 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.