HÜZÜN
Belki son şiirsin yazdığım..
Son cümle hatta son kelime. Adımladığım; Son basamak.. Kâbus dolu bir geceydi belki? Korkuyla uyandığım; Böyle değil ’Aşk’ı yaşamak ! Hüzün; Şimdi fısıldadı yine kulağıma. Hadi yine sarıl bana. Hangi an ayrıydık ki zaten? Gitmedin senin olan kalbimden? Soğuyor yeri görüyorsun ya ! Bitiyor gerçek olmayan, yalancı rüya... Ve ben; biliyorum ezelden koyulmuş adımı. Soyadım ayrılık Ezberledim artık ’Hayatımı’ ... Nigâr Güler. 01.04.2017 |
sunumu okudum
hep gerçekleri anlatan
kutlarım saygı değer kalem