Efsunlu Güzel
Ondan alır saflığını melekler,
Çocuklar masumiyetini ondan alır. Ondan alır misk-i amberini çiçekler, Su billur berraklığını ondan alır. Ay teninden alır parlaklığını... Güneş gözlerinden alır kimyasını... Gözlerim esir oldu, bakmaya kıyamadığım güzelliğinde Bilmez perişaniyetimi, hapsoldum kirpiklerinde Göremez acziyetimi... Konuşan dilim konuşmaz oldu, Bu göz başkasını görmez oldu. |