Edebi, erkanı, ilmi pasaklı
Köhnemiş beyin de marazlı aklı
Gerçeği söylemek sanki yasaklı
Gelene, gidene ürer it gibi
Şirkin dikişini sürer b’it gibi

Cem eder fikrine,fikirsizleri
Şeyh bilir yoluna, zikirsizleri
Dost beller kendine, şükürsüzleri
Özü de, sözü de nemruttan, nemrut
İster bağrına bas, ister uzak tut

Aklına estikçe yazar divane
Sustukça kudurur azar divane
Günde beş akdini bozar divane
Ülküden, türküden sermaye eder
Böyle gelmiş çakal, böylece gider

Kör etmiş gözünü benlikte hırsı
Belli ki bu haslet atadan irsi
Tagut’un ilminden bellemiş dersi
Nefsine illeti edinmiş paye
Kendi de bilmiyor nedir,ne gaye

Hecelim, hecen de, edep, fen ola
Sen hakkı zikret ki, kul, olma kula
Rabbim kaim etsin hakikat yola
İnşirah sırrında yeşersin güller
Her daim gerçeği söylesin diller

Nuh Comba
(HeceliYorum)