Ay ışığı tozu yuttuğum
Bir gecenin sabahında
Sen koynunda uyuttuğun bana
Sevilmeden sevmeyi öğretmiştin!

Aslında!
Verilen bir ödüldün sen bana
Hiç ama hiç haketmediğim.
Ben şimdi sonsuz cezalara
Müebbeti hakketmiş haldeyim

Dikenli bir çiçektim ben tüm aşkınla
Bir karanfil gibi, göğsünde taşıdığın.
Kanatmama rağmen, kurumayan gözyaşınla
Narin kalbini hep aşındırdığın.

Kulak verseydim zayıf çığlıklarına
Sonsuzluk beklerdi bizi.
Ayaklarımızdan parmak uçlarımıza
Kızılmavi bir aşkın rengi.

Yeni doğan güne andolsun ki
Pişmanım iliklerime kadar
Gözyaşlarımdan denizler dolsun ki
Yeter ise seni bana getirecek kadar

Yüreğimde haykırışlar yalvarışlar
Yetmez döktüğüm gözyaşları bu aşkın bedeline.
Yetmez yıllardır süren bu yakarışlar
Bir saniyelik dokunuşundaki hisse

Yalnızlığıma ağlayan bir sessizlik
Uykuyu bilmeyen gözlerim yollarda
Dört bir yanımı sarmış sensizlik
Zifiri karanlıkların ayazında

Gece sabah ve ben
Aynı yerde seni beklemekteyim
Ne kadar özledim bir bilsen
Sonsuzluğa yeminler içmekteyim!