Papatya..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Kırık kalplerin hikayesi kısa olur,’’ne oldu’’ derler,’’hiç’’ dersin ve biter...
Papatyanın... Son yaprağında Sevmiyor çıkmasına rağmen Ben seni yine de sevdim Öyle bir boşlukta kala kala O akşamın gecesinde Bu bana ceza aslında Bile bile... Sana adım attığımda Senden sonra O akşamı hiç unutmadım Seni unutamadığım gibi Gözlerim... Dolu dolu hatırlıyorum Fırtınalı denizin ortasında Endişeli sustuğumda Yaralı kalbimi İğne iplikle dikiyorum şimdi Keşkeleri hiç düşünmeden Senin yerine Sensizliği kucaklıyorum Kalmadı artık Kabul olacak duam Senden sonra Yüreğimde sana açan Papatyalarda soldu İnsan zamanı durduramıyor İşte Hayal kırıklığı Ne acı bir kelime Ne sancılı Seni seviyorum dersem Belki üşürsün Alışırım dersem Terkedersin Ben parçalanırım lime lime Bu korkuyla kendime eziyet İç ses asla yanılmaz Onu dinle diyor kalbim Sevme boşuna ’Aşk’ kelimesi çok derin ÇEKEMEZSİN... sevay |
“Bir gemi karaya oturduğunda, deniz son sözünü söylemiştir.”
der bir yabancı Atasözü sanırım.
vurmalı karaya insan kendini deniz sözünü söylemeden
deniz olmalı ya da vurmalı karaya içine sığmayanları
çok güzel dizelerdi vâr olun
saygı ve esenlikle
Elbruz.