Bir ara ben şairdim şiir yazardım çaya
Demliğin semaverin ünsiyeti kaimdi
Bigâne kaldı Çaykur bu tılsımlı vakaya
Dudak ince belliye dört mevsim müdavimdi

Matbuat dünyasına çay usaresi sızdı
Harflerin rüyasıydı kara çayın hülyası
Çaya şiir yazanın yöresi pek ıssızdı
Yalnız başına tuttu çay ikliminde yası

Ne bilindi değerim ne yazdığım okundu
Billûrdan düşlerimse matlaştı gide gide
Bu ahval hurufata pek okkalı dokundu
Arzuhal yolladılar sessiz Andre Gide

Çaykur çaya mı bakar dört mevsimin dördünde
Edebiyatla sanat kör topal gelir geçer
Dönüp bir bakmıyorsun çaya çorap ördün de
Vefa yurdunda vefa Çaykur gayrıyı seçer

Oysa ki ben çay ile bin bir ünsiyet kurdum
Vefa bestekârına nice güfteler sundum
Hüzünlü yüreğimle öylesine vakurdum
Bin bir odalı evde kaybolup da avundum...
Ankara 5 Mart 2019 İbrahim Kilik