karanfil ve hüzün
’’ağla be karanfil sende benim gibi yaralısın işte
vurgun yemişsin belli kan akıtıyorsun...’’ gözlerimden düşürüyorum artık yalnızlığını bak yoksun işte hayallerımde artık.. kan akıtmıyor artık gözlerim bir karanfil kaldı senden bir de hüzün... ürkek bakışlarını da özlemiyorum artık üstelik her adını andığımda titremiyor yüreğim yazmıyorum artık adını yokluğa... vermiyorum artık savaşlarımı senin için baksana adını verdiğim şehir bile alıştı yokluğuna güller de açabiliyor artık sen olmadan yıldızlar... yıldızlar...!! bile taşımak istemiyor adını gece yalnızlığıma ortak duvarlarda da kalmamış hatıraların her şey..., herkez silmiş be sevgili seni bi ben ve şu yaralı karanfil mi taşıyoruz hüznünü...? zaman be sevgili işte bekliyorum ama ne zmana kdar sürer bilmiyorum...... enes can |
bir karanfil kaldı senden bir de hüzün...
alıntı mükemmeldi. tam şiirinize göre seçmişsiniz. umudun ve sevginin eksik olmadığı şiirlerinizi bekliyorum.
sevgilerimle...