Titreye titreye tünemiş
Alnımın kırçıl saçaklarına bazı bazı kuşlar
Ete kemiğe bürünmüş hali hazırda
Patlamaya ramak ödleriyle
Tutuşur yürekleri yağmurla hasbihale
Kuru saçmalarına çelmeler çiftenin
Kurşuna zağ zağ çizmiş anlaşılan
Oysa dikenli t’ellerde kaderi
Bir kaç arşın t’uzağındasın hayatın
Aydınlığa reş kala meselâ

Yüreğin yası mıdır pas?
Yoksa nasır dediğimiz yara mı?
Çekip gidebilmek uzaklara
Hemide çok çok ırağa
Yalnızlığın yalanızlığına
Huzurun ebedi istiratgâhına
Boğulmak dip girdabında karanlığın
Sonsuz bir haz ile onsuzluğun
Gömebilmek başımı mutsuzluğun kumuna
Aydınlığa şeş kala meselâ

Çimsem çiseleyen gözyaşımda
Kim anlayacak ki boğulduğumu?
Gidersem susuzluğu
Ne sorgulayan olsun ne gülen
İncindiği yerimden kopsun
İzini yitirmiş yorgun adımlarım
Gelmiş olmalı ki vakti yargısız infazın
Askıya hazır dikenli fikirlerin
Urgana yağ gerektirmez soluğum
Aydınlığa geç kala meselâ

Varlığa tenezzül etmeyen gölgeler
Yokluğuma nasıl acısın ki?
Rahat durmaz ellerim ayaklarım
Bir militan hükmüyle
İlle de seni çemkirir lâl dilime usum
Kraterine düştüğüm kentin
Sefil karaktersizliğinden beri
İnceden örüyor ağlarını ölüm
Kibrit alevine muhtaç soluğum
Genzime tutunmuş çıkmaz
Sokak aydınlığına keş kala meselâ