Kanlıay 15 / 13Şiirin hikayesini görmek için tıklayın "Tam üstümde iken ay
Hay hay sözüm hay hay."
Gün gecenin ortasında
Sayıklarken umutlarımız Devrilmiş başım koltuğa Kıpkırmızı bir kabustan Uyanmışım ki on parça Önce ellerime baktırdın Beni bir köşeye sıkıştırıp Sökmüştün tırnaklarımı Sonra bire bir kırmıştın Sevdeşlik parmaklarımı Ruhumu boğarken bile Susuyordum gözlerine Şiirlerimin azılı dişlerini Döküyordun avuçlarına Uyuşuyordu diş etlerim Ne içtiğim ilaç ne suyun Yoktu bunlara bir etkisi Hiç kimse tüküremez Hayatta benim kadar Kalbin/in içine içi/ne Sorma nasılsın diye Hele hele de iyi misin Normal misin ve de ki Çok sevdin deli misin Nasıl sızdı hücrelerin Ruhun can bedenine Biz nereye gidecektik Unutup vazgeçtik mi Bırakıp mı gittik bizi Köprüler mi yıkıldı Biri mi öldü duymadık Sen her bana gelişinle Aynı yerinde bulurken Ben sana her gidişimle Hep ölümü getirsem de Kendine sarıp kendimi Yağmadı mı dalına ha İşlemedim mi özüne ha Hani bi sen görmüştün Bir de o çocuk duymuştu Tek bir harf ten andığımı Ne zaman akınca yaşları Yağmurun sesinde sesim Gökyüzüm toprakta ağaç Unutma senin olduğumu |
.......................................Selam ve saygılarla.