Gönül Hazinem
Martın on beşi kış on beşi yaz
Yaz diyorlardı hani yaz Üşüyorsun sesimde Suskunum biraz... Hüznüm kaç yaprak döktü Kaç yaprak dökmüştü gözlerim Koparak yüreğinde hayat bulan Kaç taze umut büyüttüm Sesine sarıldığım anda Örtülsün istedim üstüne Yalnızlığıma sımsıcak bakışların Derinden bir göz kırparak Badem çiçekleri gibi aç istedim Yenilmeden rüzgara özünden bağlanıp Savrulmadan boşluğa çağır kuşları Söze bağlanmışken her ikimiz Sarılmadık mı Sabahın çizgisinden güneşe Gökyüzünün renklerine ağaç gibi Kime yağar yüzümde ki bulutlar Yüreğinden başka Mevsimler aynı saatler aynı dönüyor Saklandıkça açığa çıkan bir şeyler var. (Güzelķöy 35) |
Tebrik ederim…
Şiirinizi yazan güçlü kaleminizi, yazdıran tunç yüreğinizi kutluyorum…
...........................................Saygı ve selamlar..