Bakıra Çalan Ovaya
Sabah yeli amanın
tez döker dertlerini maviye, suskun maviye. Beklemesin hiç kanatlı dağların mor kokuşlu düşlerini çakal tuzağı, it uluması ince ince. Patlıyor zonklayan alnımda iri yağmur, sızıyor ip ince kan tomurcuk gülüşüne, ellerim elleri doğudan kar seslerini dokunduruyor. Çiçekte mersin dallarına. Yüz yıllık isyanı zorla bastırılmış asi yüreğime, güneyli çocuklar esmer çiçek, yaban gülleri getirecek birazdan, yanık ekmek renginde, telaşlı ürkek, hepsi acılarını anlatacak hüznün gecesini bakıra çalan ovaya. |
İçten duyarlı yüreğinizi ve güzel kaleminizde haz aldım…