MAVİ SABAHLAR YOK ARTIK
(FRANKFURT, yaşanmayan yıllar.
Mavi bir renk arıyorum,gök yüzünde yok; Pembe bir şafak arıyorum ufukta, yok, Kan rengi bir akşam arıyorum,yok yok!. Yalnızlığın karanlığı sarıyor dört bir yanımı. Şarkılar dokunuyor, Ağlıyorum...ağlıyorum. Donuk bakışlar arasında yürüyorum... Ruhumu sıkıyor tüm anılar,acılar... Ölmek en güzel şey;böyle yaşamaktan! Her gün bin defa ölüyorum! Yaşamak ne ki... Eskisi kadar güzel değil,hiç bir şey! Bana umut veren anılarımdı. Hicran gecelere bıraktım düşlerimi; Mavi sabahlar orada kaldı, Simsiyah gurbetin karanlığındayım. FRANKFURT... |