Kurumuş yalnızlık...
Dudaklarım zemheri soğuğu..
Bir kovan mermi boşluğunda şimdi hayat, Hain bir celladın gözleri üzerimde bir takvim yaprağı ömürden düşer Düşer üstüne yalnızlığımın.. Kurumuş toprağım Kurumuş dudaklarım, Kararmış gökyüzüm eyvah... Hiç hak etmemiştim oysa ne çok vuruldum sırtımdan... Celladın maskesi düşmez hiçbir zaman.. Vuran çok uzakta değil Ayna diyorum ayna.. Kendimi göremiyorum hala.... |
Kalemi ve yüreği kutlarım...
.......................................Selam ve saygılarla.