hazan
gözlerin parıltısı akşam hazanında
yokluğun adını koyamadım yazamadım sensizliği mısralara hep ardından bakacak değilim gidişin gibi karanlık ufuklarda anlamı olmalı sessizliğin.. dudaklarım çorak toprak gibi bir başıma kalmış umutlarım çoktan terketti beni bu şehir.. yasaklı bir mahkum gibi duvarları yıkmak isterdim yüreğimdeki isyana... sana düne bugüne değil sitemim.. yaşanmışlıklara..kayboluşlara şimdi ayrılık vakti kayıp gidiyor ellerin .. tenin tenimden uzak..ellerim titrek ve suskun yüreğim darağacında kapatıyor gözlerini sessiz çığlıklarda... |