Gecenin siyah perdesi
Gecenin siyah peçesi
Perde olmuş ay ile yıldıza Göz gözü görmüyor Hüzünler pusu kurmuş biraz ötede Yaklaştıkça kurulan tuzağa Bir ürperti sarıyor beni Sokaklar çamur ayaklarım saplanıyor Yalnızlığın ayazı üstüme doğru geliyor Damarlarımda tüm bedenime sızıyor Baştan başa sarmaşık misali Her yanımı sarıyor His ediyorum yalnızlığın geldiğini Bir derin sessizlik üstüme çöküyor Gittik ağırlaşan adımlarım Hafiften yalpalamaya başlıyor Savrulup duruyorum bir boşluğun içinde Gözümde renkler siyah beyaza dönüşüyor Soruyorum kendime burası nere Saatlerin durup ilermediği bir an Başka bir alemdeymişim gibi Kendimi his ediyorum Ne insanlar tanıdık Nede gördüğüm nesneler Sanki kaf dağın ardındayım |