Vazgeçiyorum senden
senli tüm düşlerden
şimdi ben seni hâlâ sen geçerken
sen, ne de çok erken geçip gittin benden...

Kolay mı öyle insanın, bir anda
yüreğindekinden vazgeçip gitmesi
daha dün gibiydi
hiç unutmuyorum gelişini
Ellerinde çocukluğumun en masum hali
Mutluluğumun, gülüşüne gizlenmişliği
Hislerimde ki tarifsizliğin en özel resmi
Hayallerime giden yolun en güzel tarifi
Şimdi ne kadar silinse de o yolun izleri
Ben hiç terketmedim, çocukluk hislerimi
Hiç düşürmedim, düşlerimden düşlerini
Bilsem de; senden vazgeçmem gerektiğini
Hiç terketmedi yüreğim seni
İçimde ki; vazgeçilmezliğini...
özlemini...
hasretliğini...
elimde değil ki;
özlüyorum işte,
Sende yarım kalan hikâyemi...

Geçip gidiyor işte herşey, herşeyden
Ömür hayattan, hayat ömürden
Yaşam yaşamdan, zaman zamandan
Sen benden, ben senden; sessizce...
Alışıyor insan elbette alışmasına
Yürek her ne kadar, zorlansa da
Hayat; tam da böyle birşeydi aslında
Gidenler gidiyor, kalanları hiç sorma...
Bazı şeyleri anlatmak, çok da kolay olmuyor
Akıl almıyor, aklın aldığını yürek kaldırmıyor
Bu ağır bir vebaldir ki; kelimelerle anlatılmıyor...
Bazı yaralar çok derindir, asla kapanmıyor
Bakma sen bana n`olur,
Sözlerim biraz sitemle doludur, aldırma
Gönlümden gitmeyişinedir dertlenişim, kırılma
İnsanın sevdiğinedir sitemi, darılma
Bazı şeyler öyle kolay unutulmuyor; anla...