Söke’ye çağrılınca kendini ne sandın,
Bu şairler yanında sesin çıkmaz senin.
Nefis haddini bil, sus, insan sanılırsın,
Bu güzide ilçede, sesin çıkmaz senin.

Nefsim, bir nalına, bir mıhına vurursun,
Kendini şair sanıp, neden kurulursun,
Fazla yazma bir kaç hecede vurulursun,
Cennet gibi Söke de, sesin çıkmaz senin.

Haddini bilmezsin, bildirirler bir gün ha,
Dikkatli ol, sürçi lisan etme, sakın ha,
Defterini dürerler, yol başında daha,
Çağ atlamış Söke de, sesin çıkmaz senin.

Hepsi delikanlı, sözünün eridir, hey,
Kültür farkını görüyorum, onlardır bey,
Onların birliğini bozamaz hiç bir şey,
Çeneni tut, adam ol, sesin çıkmaz senin.

Söke’nin şairlerine saygı duyulur,
Onlara hakaret eden, dili burulur,
Bir şeyleri öğrenirsem, nefsim kurtulur,
Öp mübarek elleri, sesin çıkmaz senin.

31/8/2005