LamosRüzgâr yalnızlıkla dans ediyordu Sahilinde Lamosun. Yalınayak arşınlıyordu kumsalı Gezgin hayal güruhu. Dal çıkardığı sararmış örtüsünü saçıyorken etrafa.. Çarpık ayak izlerinin yerini Kar beyaz köpük dolduruyordu. Lamos-un yalnızlığını yalnızlar paylaşırken, Narın ayaklı esmer kadının sahil gezintisi, Hiç bitmeyecek gibi sonsuza doğru akıp gidiyordu Lamosun meltemiydi, gün sıcaklığını soğutan yorgun bedenler Lamos mahmurluğuna esir misali teslim oluyordu. Her karanlık kendi sülietinin heykelini yontarken, Gafletin esiri ruh Nar yatağına usulca kıvrılıyordu. Eskinin cürretkar tahrikidir buralarda dolanan Niceler zebun oldu yamacında sahilin. Nice batık gönül vardır Lamosun karamsar sahillerinde. Atila Yalçınkaya |