iki çocuktuk
İki çocuktuk ,koştururduk yollarda,
Erik çalardık,çekirdekler sahada. İki çocuktuk,bir anda sebepsizce küserdik, Gözlerimiz değince,barışırdık gülerdik. İki çocuktuk hiç ayrılmayı istemezdik. Bir arada olunca ,konuşmayı bilmezdik. İki çocuktuk,lakin gözlerle anlaşırdık, Akarsulardan akıp ,deryada karışırdık. İki çocuktuk,nasıl geçti o yıllar bilemedik, Ayrıldık, anıları gönülden silemedik. Doyasıya yaşasaydık ,bitmeseydi o yıllar, Çocuktuk neticede günahsızdır bu kullar. Dursaydı keşke zaman ,bizler büyümeseydik, Günahı sevabı keşke hiç bilmeseydik. Cemile Ülkü |